مجال

مجال
بیرحمانه اندک بود و
واقعه
سخت نامنتظر.
از بهار خط تماشایی نچشیدم،
ک قفس
باغ را پژمرده می کند.
از آفتاب و نفس
چنان بریده خواهم شد
ک لب از بوسه ناسیراب
برهنه
بگو برهنه ب خاکم کنند
سراپا برهنه
بدان گونه ک عشق را نماز می بریم،
ک بی شایبه حجابی
با خاک
عاشقانه
درآمیختن می خواهم...