ای ساقی ای ساقی پیاله پرکن

ای ساقی ای ساقی پیاله پرکن
دریای روحم را ز ناله پر کن
از رنگ و ریا بیچاره شدم
ساقی کجایی
در شهر جنون آواره شدم
ساقی کجایی

ای ساقی مستم کن که ساغرم شکسته
دور از تو بر رویم غبارم غم نشسته

از رنگ و ریا بیچاره شدم
ساقی کجایی
در شهر جنون آواره شدم
ساقی کجایی

می سوزم، می سازم
ای ساقی من شمعم سوزان در هر جمعم
پیاله پر کن

از رنگ و ریا بیچاره شدم
ساقی کجایی
در شهر جنون آواره شدم
ساقی کجایی

گر چه مجنونم و صحرای جنون جای منست
لیک دیوانه تر از من دل شیدای منست