ظهور

داشتم به این فکر می کردم چرا با وجود قدرت نظامی و سیاسی کنونی شیعیان، حضرت مولا اباصالح نمی آیند؟ تا اینکه جوابم را گرفتم‌ و گفتم اگر ایشان بیایند آیا این همه اختلافات درونی که به آن دچار هستیم را باز می خواهیم ادامه دهیم؟ یا اختلافات را به ایشان عرضه کنیم؟ مسلما ایشان وقت فیصله اختلافات ما را ندارند و با وجود آن اختلافات امکان پیاده سازی حکومت عدل الهی وجود ندارد. اگر در کل گیتی، سیصد شیعه خالص و بری از شرک و دروغ و ریا می داشتیم به عدد استغفار نمازهای شب که بتوانند کارگزاران اصلی حضرت باشند، سیزده معصوم دیگر هم پشتیبان ما می شدند و ظهور صورت می گرفت ولی با تاسف این سیصد نفر وجود ندارند. بنابراین تزکیه نفس و جهاد با نفس از جبهه مقاومت مهم تر است. چقدر راحت همدیگر را قضاوت می کنیم، چه راحت به همدیگر برچسب می زنیم، چقدر راحت حق الناس را با توجیحات دروغین پایمال می کنیم، چه راحت نزاع و جروبحث می کنیم، چه راحت بنام حق، ظلم می کنیم. اینها صفات رذیله ای هست که در بسیاری از آنها که ادعای انقلابی بودن می کنند، دیده ام و در وجود خودم هم هست!