در سوت

در سڪوت
هزار رنڪَ پاییز
چہ آغوش‌هایی ڪہ
تب ڪردند از نبودن
ڪَرمی دستی و چہ
واژه هایی در بستر بی روح و
سپید سڪوت مردند...