شیعه قرن هاست که با پیام عاشورای حسین و “کل عرض کربلا و ک
شیعه قرن هاست که با پیام عاشورای حسین و “کل عرض کربلا و کل یوم عاشورا” قدم در راه مبارزه با کفر گذاشته است تا مسیری که قرار است منتهی به حکومت عدل الهی شود با خون شهیدان استوار بماند. اگر جان فشانی های مردان سلحشور و پاک نبود شاید امروز نام درستی از دین و اسلام ناب محمدی باقی نمی ماند.
نفس قدسی امام راحل همچون دم مسیحایی عیسی جانی دوباره به ملتی داد که سال ها زیر چکمه های استبداد ستمشاهی حتی آزادی برای انجام مناسک دینی خود نداشتند. عشق به اهل بیت و اسلامی که قرن ها در جان و دل مردم این سرزمین ریشه دوانده بود همچون آتش زیر خاکستری ماند تا در انقلابی اسلامی به شکوفایی برسد.
جنگ بیرحمانه آتشش را به روی مردم گشود. این بار جوان و پیر کودک سنگرسازان جبهه ها شدند و با جان و دل از اسلامشان دفاع کردند. قلب هایی که روزی زمزمه می کرد کاش روز عاشورا در رکاب اباعبدالله شهید بودند آن روز صحنه جنگ را کربلا دیدند. ۸ سال جنگ، جوانان بهشتی و یارانی حسینی را از زمین ایران گلچین کرد. شور و تب شهادت جان های بیدار مردم را بیدارتر کرده بود و لحظه های نبرد و پیروزی صحنه ی عشق عاشوراییان به حسین را تداعی می کرد.
درب شهادت اما با پایان جنگ هم بسته نشد. اگرچه برخی گمان می کردند مسیر شهادت تنها به دفاع از خانه و کاشانه ختم می‌شود اما سال های اخیر و جنگ های درگرفته در این سال ها نشان داد مرزهای اسلام و عشق به دین حق خداوند فراتر از مرزهای سرزمینی است. حرف امام مدام در گوش مدافعان حرمی پیچید که “اسلام مرز ندارد” همین بود که کوله های خود را بستند و راهی دیاری دیگر شدند.
آنان که زمان جنگ و دفاع مقدس را به خوبی به یاد دارند، حال و هوای این روزهای شهر را کم شباهت به آن دوران نمی بینند. هر روز شهیدی از منطقه برمی‌گشت و خیابان‌های شهر و روستا را عطراگین به عطر ناب شهادت می‌کرد. همه چیز شبیه به همان دوران است. انگار بچه‌های امروز جا پای قدم‌های رزمنده‌های آن روزها گذاشته اند. حتی چهره‌های مشابه رزمندگان دیروز و امروز هم همین را می گویند.
چند وقتی است که در شبکه های مجازی تصویر شهدای مدافع حرم در کنار شهدای دفاع مقدس دیده می‌شود. تصاویری که شباهت شهدای مدافع حرم را با شهدای دفاع مقدس نشان می‌دهد که اگرچه مدافعان حرم و رزمندان دفاع مقدس از دو نسل متفاوت با فاصله چند ده ساله از هم زندگی کرده اند اما هردو آرمان و هدفی واحد دارند.
نفس قدسی امام راحل همچون دم مسیحایی عیسی جانی دوباره به ملتی داد که سال ها زیر چکمه های استبداد ستمشاهی حتی آزادی برای انجام مناسک دینی خود نداشتند. عشق به اهل بیت و اسلامی که قرن ها در جان و دل مردم این سرزمین ریشه دوانده بود همچون آتش زیر خاکستری ماند تا در انقلابی اسلامی به شکوفایی برسد.
جنگ بیرحمانه آتشش را به روی مردم گشود. این بار جوان و پیر کودک سنگرسازان جبهه ها شدند و با جان و دل از اسلامشان دفاع کردند. قلب هایی که روزی زمزمه می کرد کاش روز عاشورا در رکاب اباعبدالله شهید بودند آن روز صحنه جنگ را کربلا دیدند. ۸ سال جنگ، جوانان بهشتی و یارانی حسینی را از زمین ایران گلچین کرد. شور و تب شهادت جان های بیدار مردم را بیدارتر کرده بود و لحظه های نبرد و پیروزی صحنه ی عشق عاشوراییان به حسین را تداعی می کرد.
درب شهادت اما با پایان جنگ هم بسته نشد. اگرچه برخی گمان می کردند مسیر شهادت تنها به دفاع از خانه و کاشانه ختم می‌شود اما سال های اخیر و جنگ های درگرفته در این سال ها نشان داد مرزهای اسلام و عشق به دین حق خداوند فراتر از مرزهای سرزمینی است. حرف امام مدام در گوش مدافعان حرمی پیچید که “اسلام مرز ندارد” همین بود که کوله های خود را بستند و راهی دیاری دیگر شدند.
آنان که زمان جنگ و دفاع مقدس را به خوبی به یاد دارند، حال و هوای این روزهای شهر را کم شباهت به آن دوران نمی بینند. هر روز شهیدی از منطقه برمی‌گشت و خیابان‌های شهر و روستا را عطراگین به عطر ناب شهادت می‌کرد. همه چیز شبیه به همان دوران است. انگار بچه‌های امروز جا پای قدم‌های رزمنده‌های آن روزها گذاشته اند. حتی چهره‌های مشابه رزمندگان دیروز و امروز هم همین را می گویند.
چند وقتی است که در شبکه های مجازی تصویر شهدای مدافع حرم در کنار شهدای دفاع مقدس دیده می‌شود. تصاویری که شباهت شهدای مدافع حرم را با شهدای دفاع مقدس نشان می‌دهد که اگرچه مدافعان حرم و رزمندان دفاع مقدس از دو نسل متفاوت با فاصله چند ده ساله از هم زندگی کرده اند اما هردو آرمان و هدفی واحد دارند.
۴.۰k
۱۷ اردیبهشت ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.