یک نفر باید باشد که بدون ترسِ هیچگونه قضاوتی برایش همه چی

یک نفر باید باشد که بدون ترسِ هیچگونه قضاوتی برایش همه چیز را تعریف کنی.....
.
تمام حرف هایی که دارد آرام آرام درونت می گندد را به زبان بیاوری!!! از آن حرفهایی که شبها موقعِ خواب به بی رحمانه ترین شکلِ ممکن به سرت هجوم می آورند.... و رسالتشان این است که خواب را از تو بگیرند!! حرفهایی که وسط قهقهه هم اگر یادشان بیفتی لال می شوی!! .
یک نفر که وقتی تو دهن باز کردی نگوید آره میدانم، اصلا یک نفر باشد که انگار هیچ چیز نمی داند، یک نفر که انگار تجربه هیچ چیز را نداشته باشد، مثل همه آنهایی که خود را علامه دهر می دانند نباشد 
یک نفر که فقط گوش کند و برایت فتوای ابوموسی اشعری صادر نکند .
یک نفر که بداند این چیزها جواب منطقی ندارد،اصلا منطق در مقابل این حرفها بیچاره است .
خیلی آدمها حرف می زنند صرفاً برای اینکه دردشان آرام بگیرد..... بعضی ها درونشان روی کمربند زلزله است، حرف می زنند تا ویرانیِ زلزله درونشان را به تعویق بیاندازند
.

حرف زدن گاهی مُسکّن است، آدمها گاهی حرف می زنند نه برای اینکه چیزی بشنوند، نه اینکه کمک بخواهند 
حرف می زنند که ویران نشوند، تا آرام بگیرند 
درست مانند کسی که خود می داند چه روزی قرار است بمیرد، آرام می گیرند
.
پ.ن و من هر روز هوار تنهایی ام را بزنم و تو هر روز همان حرف های پوشالی دیروز را تحویلم بده...
19.12.94