مینوی معنی واژه های می و ساقی در سروده های اشعار

مینوی (معنی) واژه های "می" و "ساقی" در سروده های (اشعار) سخنسرایان (ادیبان) زبان پارسی
در چامه های (اشعار) سخنسرایانی (ادیبانی) همچون خیام (1131-1048 زادروزی «میلادی») و حافظ (1390-1327 زادروزی «میلادی») ، "می" و "باده" به مینوی (بمعنی) "آگاهی والا" ، و "ساقی" به مینوی کسی است که این "آگاهی والا" را نوشه نوشه (جرعه جرعه) به شنوندگان و خوانندگان گوناگون ، با ترازهائی (سطح هائی) ناهمانند (مختلف) از شناخت (معرفت) و دانش (علم) از درستی ها (حقایق) و برونیگی ها (واقعیات) میدهد ؛ و به هر کس به اندازهء توان دریافتش (درکش) و خواستش .
#ادب_پارسی
#عرفان
#زبان_پارسی
#فرهنگ