نباشم گر درین محفل چه غم دیوانه ای کمتر

نباشم گر درین محفل، چه غم، دیوانه ای کمتر
خوش آن روزی ز خاطرها روم، افسانه ای کمتر

بگو برق بلاخیزی بسوزد خرمن عمرم
بگرد شمع هستی، بیخبر پروانه ای کمتر

تو ای تیر قضا، صیدی ز من بهتر کجا جویی
به کنج این قفس مرغ ِ نچیده دانه ای کمتر

چه خواهد شد نباشد گر چو من مرغ سخنگویی
نوایی کم، غمی کم، ناله ی مستانه ای کمتر

ز جمع خود برانیدم که همدردی نمی بینم
میانِ آشنایانِ جهان، بیگانه ای کمتر

چه حاصل زینهمه شور ونوای عاشقی ای دل
نداری تاب مستی جانِ من، پیمانه ای کمتر!

چو مستی بخش گفتاری ندارم، دم فرو بستم
سبو بشکسته ای در گوشه ی میخانه ای کمتر

#معینی_کرمانشاهی