من و تنهای

مــــن و تنــــهایــــے...
تــــــــــــو چـــــــه مــــے دانـــــے . . . .
شَــــب کــه مـــے شـــــود. . . .
گــــلویَـــم پُـــــر مـــــے شــــــود. . . .
پـــر از یـــک بُــــغـــــض ِ سَـــنگـــیـــن
بُــــغضـــے کـه نـــاخــواســته مـــے تــرکَـــد
و چشمــــــــانـــم را پــــــــــاک ، بــارانـــــے مـــے کنــد. . . . و امـــــا دلــم . . . .؛
دلــم پُـــر مـــے شـــود از درد؛
دردهــــایــے پُـــر از حــــرف
حــــرف هــایی ممـــلـوء از سکـــــــوت . . . .؛
حــــرف هـــایـــے کـــه یــکـــــــ بــاره در دلــــم فَــــوَران مـــے کــننـد و روے ایـــن دیــــوار ِ مَــــجــازے . . . .؛
آرامــــــــــ مــــے گــــیرنــــــــد. . . .
دیدگاه ها (۴)

بس کن.....︶︿︶

.....

این روز ها....‌. ‌ ...

اووووه مای گاااااااااااااز.....(^_^)

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط