ای کاش زمان جومونگ بودم!!!!!

ای کاش زمان جومونگ بودم
ادامه هشت ماه بی توجهی به هویت ملی
حدود چند سال از پخش سریال حومونگ در شبکه های گوناگون کشورمان؛ و حدود هشت ماه از پخش آخرین قسمت سریال افسانه جومونگ در شبکه تماشا، می گذرد. فکر نمی کنم هنوز خاطره این فیلم پرطرفدار از اذهان محو شده باشد و تاثیرات آن از افکار عمومی جامعه رخت برکنده باشد.

جومونگ
سریال جومونگ روایت زندگی مردی است که در 37 سال قبل از میلاد مسیح در کشور بویو واقع در شبه جزیره کره زندگی می کرد. مردی اسطوره ای. فردی که در او معجونی از ارزش های مطلوب برای یک قهرمان محبوب یک ملت را می دیدم، ارزش هایی چون هم نوع دوستی، فداکاری و ایثاربرای اعتلای وطن، آزادی، عدالت، شهامت ، ایمان، اعتقاد و.......

تاثیر پخش این سریال را در خانواده های ایرانی می توان از جهات گوناگون در گوشه های زندگی انان مشاهده کرد. خلوت تر شدن خیابان ها در هنگام پخش نقل مجالس شدن سکانس های فیلم، مهمان ویژه مهمانی ها واقع شدن، نقش کیف و کتاب و وسایل بچه ها بودن، شمشیر اسباب بازی جومونگ را به عنوان وسیله بازی بچه ها دیدن، استقبال جالب از وی در ایران، جومونگ بازی دانش آموزان در مدارس و هزاران رخنه دیگر در فرهنگ و جامعه و هویت ما.

آیا ما ملتی بی فرهنگ و هویت هستیم؟ آیا تاریخ سرزمین ما در مقایسه با کشور کره غنای ویژه برتری در گذر زمان ندارد؟

نقد های بسیاری در هنگام و بعد از پخش افسانه جومونگ بر این سریال نوشته و گفته شد. از جمله اشاره به این مسئله که " آیا نمی توان از سرمایه عظیم و پر مفهوم فرهنگ و سنت ایرانی و اسلامی برای ساخت سریالهای تلویزیونی بهره برد؟؟؟"

امام هنوز پاسخ به این سوال ها را دریافت نکرده بودیم که خبر آمد صدا و سیما اقدام به پخش سریال کره ای دیگری کرده است.مجموعه ای با نام سرزمین بادها.

سریالی 36 قسمتی که بوسیله كانگ ایل سو در سال 2008 ساخته شده است. در این سریال سونگ این گوك بازیگر سریال «افسانه جومونگ» و «امپراتور دریا» در نقش شاهزاده موهیول، چوی جانگ ون (شاهزاده یئون)، پاركگان هیونگ (دوجین) و جانگ جین یانگ (پادشاه یوری) بازی میكنند.

جومونگ
«امپراتور بادها» درباره ی زندگی نوه جومونگ (موهیول) است كه از بدو تولد سرنوشت عجیبی پیدا میكند.

بی شک باید به دنبال اثرات منفی سریال جومونگ به بدنه فرهنگی و هویت جمعی مان، منتظر خدشه های جدیدی از جانب شخصیت های سرزمین بادها باشیم. و این آغاز شاید در فقدان درمانی برای بدنه آسیب خورده و عدم ارائه جایگزینی مناسب از شخصیت های ملی و مذهبی خود پارازیت های بیشتری را در سر راه فرهگ سازی در رسانه ملی و فضای جامعه قرار دهد.

وقتی اولین قسمت این سریال را نگاه می کردم با دیالوگی برخورد کردم که شدیدا نسبت به عواقب آن نگران شدم. در متن این دیالوگ اینچنین آمده است : که اگر در زمان جومونگ زنده بودم، افتخار می کردم.

اولین سوالی که در ذهنم شکل گرفت این بود که: آیا تا به حال در صدا و سیما ما طوری فرهنگ سازی کرده ایم و شخصیت های بارز مالی مان را در جلوی چشمان مخاطب به نمایش در آوردیم که با دیدن ان صحنه ها این جمله بر لبشان نقش ببندد که اگر من جای فلان شهید به عنوان مثال شهید همت بودم به خودم افتخار می کردم. واگر بوده تا چه میزان اثر گذاری داشته است؟ ایا تا به حال کودکان ما شهید همت را در سریالی دیدند و اگر دیدند آیا چنین اثری بر انها گذاشته که نام او را در بازی ها بر خود بگذارند.

" آیا نمی توان از سرمایه عظیم و پر مفهوم فرهنگ و سنت ایرانی و اسلامی برای ساخت سریالهای تلویزیونی بهره برد؟؟؟"

اما علت فقدان این خلا فرهنگی چه می تواند باشد؟