حکمت نهج البلاغه

حکمت ۳۷ نهج البلاغه

وَ قَدْ لَقِيَهُ عِنْدَ مَسِيرِهِ إِلَى الشَّامِ دَهَاقِينُ الْأَنْبَارِ فَتَرَجَّلُوا لَهُ وَ اشْتَدُّوا بَيْنَ يَدَيْهِ، فَقَالَ(علیه السلام):
مَا هَذَا الَّذِي صَنَعْتُمُوهُ؟ فَقَالُوا خُلُقٌ مِنَّا نُعَظِّمُ بِهِ أُمَرَاءَنَا. فَقَالَ وَ اللَّهِ مَا يَنْتَفِعُ بِهَذَا أُمَرَاؤُكُمْ، وَ إِنَّكُمْ لَتَشُقُّونَ عَلَى أَنْفُسِكُمْ فِي دُنْيَاكُمْ وَ تَشْقَوْنَ بِهِ فِي [أُخْرَاكُمْ] آخِرَتِكُمْ؛ وَ مَا أَخْسَرَ الْمَشَقَّةَ وَرَاءَهَا الْعِقَابُ، وَ أَرْبَحَ الدَّعَةَ مَعَهَا الْأَمَانُ مِنَ النَّار.

ترجمه:
در سر راه صفین دهقانان شهر انبار تا امام را دیدند پیاده شده و پیشاپیش آن حضرت می دویدند؛ فرمود چرا چنین میکنید؟ گفتند: عادتی است که پادشاهان | خود را احترام میکردیم فرمود: به خدا سوگند که امیران شما از این کار سودی نبردند و شما در دنیا با آن خود را به زحمت می افکنید، و در آخرت دچار رنج و زحمت می گردید و چه زیانبار است رنجی که عذاب در پی آن باشد و چه سودمند است . آسایشی که با آن ، امان از آتش جهنم باشد

پیام‌ها و نکات اخلاقی:
1. بی‌ارزشی تشریفات ظاهری: امام علی(ع) مخالف آداب تحقیرکننده و متکلفانه بود. ارزش انسان به کرامت ذاتی اوست، نه به ظواهر تشریفاتی.
2. ضرر دوگانه‌ی این کار:
در دنیا: زحمت و مشقت بیهوده.
در آخرت: چون نوعی ذلت و تملق ناحق است، موجب عذاب.
3. ملاک کرامت در نگاه الهی: آسایش همراه با سلامت معنوی بهتر از سختی‌هایی است که نتیجه‌اش گناه یا عذاب شود.
4. درس آزادی و کرامت انسانی: امام نمی‌پذیرفت که مردم در برابر او رفتارهای برده‌وار انجام دهند.
📌 در واقع این حکمت، نقدی است بر فرهنگ تملق، چاپلوسی و ذلت‌پذیری در برابر صاحبان قدرت؛ فرهنگی که در برخی جوامع رایج بوده و هست. امام علی(ع) کرامت انسانی را بالاتر از این می‌دانست.


#نهج_البلاغه_حکمت37
#نهج_البلاغه_محور_بندگی
#نزاجا
#لجمن_مهر_404
#لجمن_04_7_605