بابک

نمیدونم اسمش بی حوصلگیه، اصلا درسته یا نه یا واسه آدمای اشتباهیِ گذشتست امّا من به جایی رسیدم که وقتی کسی برای چندمین بار ناراحتم میکنه
بدون خودخوری یا شکایتی هر بار یه تیکه از توجّه و علاقمو از اون شخص میگیرم و به خودم میدم‌...
و اونم با هر رفتار ناراحت کننده اش هربار خودشو تو زندگیم کمرنگ میکنه تا روزی که مَحو شه!
چون یاد گرفتم فقط آدماییو نگه دارم که دلیل لَبخَند و آرامِشَم باشن...
راستش من به این باور رسیدم که کسی که تو رو واقعا بَلَده و دوسِت داره، کاری نمیکنه که ناراحت شی یا حداقل میتونم بگم کاری نمیکنه که ناراحت بمونی...