ﺟﺰ ﻃﺮﺯ ﻧﮕﺎﻩ ﯾﮏ ﺑﺮﺍﺩﺭ
ﺟﺰ ﻃﺮﺯ ﻧﮕﺎﻩ ﯾﮏ ﺑﺮﺍﺩﺭ
ﺩﺭ ﺗﻮ ﻧﮕﺮﺩ ﺑﻪ ﻃﺮﺯ ﺩﯾﮕﺮ!
ﺁﺯﺍﺩﯼ ﺗﻮ ﺑﻪ ﭼﺎﺩﺭ ﺗﻮﺳﺖ
ﺍﺯﺍﺩﮔﯽ ﺍﺯ ﺷﻌﺎﺋﺮ ﺗﻮﺳﺖ
ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮐﻪ ﺷﻮﯼ ﺭﻫﺎ ﻭ ﺁﺯﺍﺩ؟
ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﺴﯿﻢ-ﻣﺜﻞ ﻓﺮﯾﺎﺩ؟
ﮔﺮ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺭﻫﺎﺋﯿﺖ ﻫﺴﺖ،
ﺑﺎ ﺫﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﺁﺷﻨﺎﯾﯿﺖ ﻫﺴﺖ،
ﺗﻮ ﻣﺜﻞ ﺷﻤﯿﻢ ﮔﻞ ﺭﻫﺎﯾﯽ
ﻋﻄﺮ ﻧﻔﺲ ﺳﭙﯿﺪﻩ ﻫﺎﯾﯽ
ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺯ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺍﺳﺖ
ﺯﯾﺒﺎﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮔﻞ ﺣﺠﺎﺏ ﺍﺳﺖ
ﺷﺐ ﻧﯿﺰ ﺣﺠﺎﺏ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﺎﺳﺖ
ﺁﯾﺎ ﻣﮕﺮ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻧﻪ ﺯﯾﺒﺎﺳﺖ؟!
ﺍﯼ ﺟﺎﻥ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺍﯼ ﺳﺮﺍﻓﺮﺍﺯ
ﺁﻧﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻫﺴﺖ ﮔﻮﯾﻤﺖ ﺑﺎﺯ
ﺭﺧﻨﻪ ﻧﮑﻨﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺖ ﺍﺑﻠﯿﺲ
ﯾﮑﺪﻡ ﻧﺪﻫﺪ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺍﺑﻠﯿﺲ
ﻫﺮﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻫﺮﻣﻦ ﭘﻠﯿﺪ ﺍﺳﺖ
ﺍﺯ ﺩﯾﺪﻩ ﺗﻮ ﺧﻄﺎ ﺑﻌﯿﺪ ﺍﺳﺖ
ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﺍﻭ ﮐﻨﯽ ﺍﺟﺎﺑﺖ
ﺍﻭ ﻣﯿﺒﺮﺩ ﺍﺯ ﺭﺧﺖ ﻧﺠﺎﺑﺖ
ﺁﻥ ﮐﺲ ﮐﻪ ﺳﺮﺵ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﮔﺮﻡ،
ﯾﺎ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭ ﺗﻮ ﻧﺮﻡ،
ﮔﺮ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺗﻮﺳﺖ ﺭﯾﺸﻪ ﺗﻮﺳﺖ
ﻋﺮﺽ ﻭ ﺷﺮﻑ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺗﻮﺳﺖ
ﺭﻭﺯﯼ ﭘﺪﺭﺕ ﺣﻤﺎﺳﻪ ﻣﯽ ﺳﺎﺧﺖ
((ﺳﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﻤﺎﺭ ﻋﺸﻖ ﻣﯽ ﺑﺎﺧﺖ))
ﺧﻮﺵ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﯾﺎﺭ ﻣﺘﮑﯽ ﺑﻮﺩ
ﻋﺸﻖ ﻭﺩﻝ ﻭ ﺑﺎﻭﺭﺵ ﯾﮑﯽ ﺑﻮﺩ
ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻣﺰﺍﺭ ﻻﻟﻪ ﺍﺳﺖ
ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺧﻮﻥ ﻗﺒﺎﻟﻪ ﺍﺳﺖ
ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻣﺒﺎﺩ - ﺭﻭﺯ ﻣﺤﺸﺮ
ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﻫﺮﯾﻤﻨﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺷﺮ
ﮔﻮﯾﻨﺪ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ:ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ!
ﺧﻮﻥ ﻣﯽ ﭼﮑﺪ ﺍﺯ ﮔﻞ ﺳﺘﺎﺭﻩ!!
ﻧﻨﮓ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺎ ﺑﺮﺍﺩﺭ
ﺁﻥ ﺭﻭﺯ،ﻭﻟﯽ ﭼﻪ ﺳﻮﺩ ﺩﯾﮕﺮ؟!
ﭼﻪ ﺳﻮﺩ، ﺯ ﮔﺮﯾﻪ ﻧﺪﺍﻣﺖ
ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﻗﯿﺎﻣﺖ
ﺍﯼ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺝ ﺑﯽ ﺭﯾﺎﯾﯽ
ﮔﻪ:ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﺁﯾﺖ ﺧﺪﺍﯾﯽ
ﭘﯿﺪﺍﺳﺖ ﺩﻟﺖ ﺳﺮﺍﯼ ﺳﺒﺰﻩ ﺍﺳﺖ
ﺧﺎﻟﯽ ﺯ ﮔﯿﺎﻩ ﺯﺭﺩ ﻫﺮﺯﻩ ﺍﺳﺖ
ﺑﻨﮕﺮ ﺑﻪ ﻋﺮﻭﺝ ﯾﮏ ﮐﺒﻮﺗﺮ
ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺳﭙﯿﺪﻩ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ ﭘﺮ
ﮐﺎﻧﺠﺎ ﻧﻪ ﻫﯿﺎﻫﻮﯼ ﺧﯿﺎﻝ ﺍﺳﺖ
ﺑﯿﺪﺍﺭﯼ ﺭﻭﺡ ﺍﻫﻞ ﺣﺎﻝ ﺍﺳﺖ...
ﺷﺎﻋﺮ ﺑﺴﯿﺠﯽ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎ ﮔﻠﺪﻭﻥ
ﺩﺭ ﺗﻮ ﻧﮕﺮﺩ ﺑﻪ ﻃﺮﺯ ﺩﯾﮕﺮ!
ﺁﺯﺍﺩﯼ ﺗﻮ ﺑﻪ ﭼﺎﺩﺭ ﺗﻮﺳﺖ
ﺍﺯﺍﺩﮔﯽ ﺍﺯ ﺷﻌﺎﺋﺮ ﺗﻮﺳﺖ
ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮐﻪ ﺷﻮﯼ ﺭﻫﺎ ﻭ ﺁﺯﺍﺩ؟
ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﺴﯿﻢ-ﻣﺜﻞ ﻓﺮﯾﺎﺩ؟
ﮔﺮ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺭﻫﺎﺋﯿﺖ ﻫﺴﺖ،
ﺑﺎ ﺫﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﺁﺷﻨﺎﯾﯿﺖ ﻫﺴﺖ،
ﺗﻮ ﻣﺜﻞ ﺷﻤﯿﻢ ﮔﻞ ﺭﻫﺎﯾﯽ
ﻋﻄﺮ ﻧﻔﺲ ﺳﭙﯿﺪﻩ ﻫﺎﯾﯽ
ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺯ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺍﺳﺖ
ﺯﯾﺒﺎﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮔﻞ ﺣﺠﺎﺏ ﺍﺳﺖ
ﺷﺐ ﻧﯿﺰ ﺣﺠﺎﺏ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﺎﺳﺖ
ﺁﯾﺎ ﻣﮕﺮ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻧﻪ ﺯﯾﺒﺎﺳﺖ؟!
ﺍﯼ ﺟﺎﻥ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺍﯼ ﺳﺮﺍﻓﺮﺍﺯ
ﺁﻧﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻫﺴﺖ ﮔﻮﯾﻤﺖ ﺑﺎﺯ
ﺭﺧﻨﻪ ﻧﮑﻨﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺖ ﺍﺑﻠﯿﺲ
ﯾﮑﺪﻡ ﻧﺪﻫﺪ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺍﺑﻠﯿﺲ
ﻫﺮﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻫﺮﻣﻦ ﭘﻠﯿﺪ ﺍﺳﺖ
ﺍﺯ ﺩﯾﺪﻩ ﺗﻮ ﺧﻄﺎ ﺑﻌﯿﺪ ﺍﺳﺖ
ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﺍﻭ ﮐﻨﯽ ﺍﺟﺎﺑﺖ
ﺍﻭ ﻣﯿﺒﺮﺩ ﺍﺯ ﺭﺧﺖ ﻧﺠﺎﺑﺖ
ﺁﻥ ﮐﺲ ﮐﻪ ﺳﺮﺵ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﮔﺮﻡ،
ﯾﺎ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭ ﺗﻮ ﻧﺮﻡ،
ﮔﺮ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺗﻮﺳﺖ ﺭﯾﺸﻪ ﺗﻮﺳﺖ
ﻋﺮﺽ ﻭ ﺷﺮﻑ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺗﻮﺳﺖ
ﺭﻭﺯﯼ ﭘﺪﺭﺕ ﺣﻤﺎﺳﻪ ﻣﯽ ﺳﺎﺧﺖ
((ﺳﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﻤﺎﺭ ﻋﺸﻖ ﻣﯽ ﺑﺎﺧﺖ))
ﺧﻮﺵ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﯾﺎﺭ ﻣﺘﮑﯽ ﺑﻮﺩ
ﻋﺸﻖ ﻭﺩﻝ ﻭ ﺑﺎﻭﺭﺵ ﯾﮑﯽ ﺑﻮﺩ
ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻣﺰﺍﺭ ﻻﻟﻪ ﺍﺳﺖ
ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺧﻮﻥ ﻗﺒﺎﻟﻪ ﺍﺳﺖ
ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻣﺒﺎﺩ - ﺭﻭﺯ ﻣﺤﺸﺮ
ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﻫﺮﯾﻤﻨﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺷﺮ
ﮔﻮﯾﻨﺪ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ:ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ!
ﺧﻮﻥ ﻣﯽ ﭼﮑﺪ ﺍﺯ ﮔﻞ ﺳﺘﺎﺭﻩ!!
ﻧﻨﮓ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺎ ﺑﺮﺍﺩﺭ
ﺁﻥ ﺭﻭﺯ،ﻭﻟﯽ ﭼﻪ ﺳﻮﺩ ﺩﯾﮕﺮ؟!
ﭼﻪ ﺳﻮﺩ، ﺯ ﮔﺮﯾﻪ ﻧﺪﺍﻣﺖ
ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﻗﯿﺎﻣﺖ
ﺍﯼ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺝ ﺑﯽ ﺭﯾﺎﯾﯽ
ﮔﻪ:ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﺁﯾﺖ ﺧﺪﺍﯾﯽ
ﭘﯿﺪﺍﺳﺖ ﺩﻟﺖ ﺳﺮﺍﯼ ﺳﺒﺰﻩ ﺍﺳﺖ
ﺧﺎﻟﯽ ﺯ ﮔﯿﺎﻩ ﺯﺭﺩ ﻫﺮﺯﻩ ﺍﺳﺖ
ﺑﻨﮕﺮ ﺑﻪ ﻋﺮﻭﺝ ﯾﮏ ﮐﺒﻮﺗﺮ
ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺳﭙﯿﺪﻩ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ ﭘﺮ
ﮐﺎﻧﺠﺎ ﻧﻪ ﻫﯿﺎﻫﻮﯼ ﺧﯿﺎﻝ ﺍﺳﺖ
ﺑﯿﺪﺍﺭﯼ ﺭﻭﺡ ﺍﻫﻞ ﺣﺎﻝ ﺍﺳﺖ...
ﺷﺎﻋﺮ ﺑﺴﯿﺠﯽ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎ ﮔﻠﺪﻭﻥ
۱.۳k
۲۹ تیر ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۴)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.