جونگهیونا... تو این چند ساعتی که مثل چند سال گذشت ، هر دق

جونگهیونا... تو این چند ساعتی که مثل چند سال گذشت ، هر دقیقه و هر ثانیش منتظر بودم که بگن دروغه
منتظر بودم که پست بذاری و بگی حالت خوبه
حتی الانم که دارم برات مینویسم ، باورم نمیشه که چی شده... اونقدر در غم غرق شدم که یه لحظه هایی یهو به خودم میام و دقیقا نمیدونم بخاطر چی ناراحتم ...
بخاطر این که دیگه نیستی...
یا شایدم
بخاطر دردی که تحمل میکردی... دردی که هیچ کس ازش خبر نداشت ...
کاشکی یکی وارد اتاق شماره۱۹ تو می شد...
کاشکی خنده های قشنگت از ته دلت بود... تو رفتی و ما اینجا به جای خالیت نگاه میکنیم ... فرشته ی مهربونم نگران نباش و تو یه جای بهتر خوشحال و آروم باش ...
نگران نباش دیگه کسی سرزنشت نمیکنه ...
دیگه به چیزی فکر نکن و یک نفس عمیق بکش...
اوپا هوا سرده تو مسیرت به بهشت لباس گرم بپوش

تو واقعا سخت کار کردی
خسته نباشی 💔
ولی ازم نخواه که خداحافظی کنم