این روزها به ثبات عجیبی رسیده ام .... کارها طبق برنامه قل

این روزها به ثبات عجیبی رسیده ام .... کارها طبق برنامه قلم هایلایت رنگی میگیرد ...دیگر استرس و نگرانی و انتظار کم لطفی از دیگران ندارم ... دیگر مهم نیست دیگران در مورد رفتارم چه خواهند گفت .. من ایستاده در میان شلوغی ها کتاب خواهم خواند ...قهوه را با صدای بلند خواهم نوشید و با زیر چشم هایم اندام ورزیده خودم را تحسین میکنم .... این روزها خیلی خودم را دوست دارم ... و پارچ خالی مانده از احساسم را دست به دست این و آن ها نمی سپارم ... این روزها بیماری کهنه کمتر آزارم میدهد و من تا جایی که میتوانم از بهار
لذت درستش را میبرم ... تا قبل از غروب خورشید همه چیز به جز خیسی عرق از گرمای هوا خوب است .. اما
از بعد رسیدن شب همه چیز عوض می شود ... من به آن قطب دیگر انسانی وارد می شوم ... دیگر چشم هایم به جز خودم فقط دیگران را دنبال می کند .. دیگر پارچ احساسم در دست این و آن ها به چرخش در می آید ...
دیگر میخواهم کسی بیاید و من را بارها با نام کوچک صدا بزند ...اما باز هم کار میکنم ... بدون اجازه از هر مامور گشتی تا دیر وقت خودم را درگیر فروشگاه کرده و می مانم ... خانه خوب است ... دمنوش و قسمتی از سریالی که دوست دارم ... اما رفتن به اتاقم شروع دردی است که گفتنش بی فایده است ... باید شب ها را بخوابم اگر بتوانم ... روزها من همان آدم دوست داشتنی مخصوص خودم هستم ... اما شب ها ، همان دردی است
که از روزها هم بیشتر دوست دارد، این قطب دیگر خود آزارم ...!!