محمد جواد نبی زاده کان ذن ریو یزد

در یک باشگاه ورزشی فرزندان تمام اقشار جامعه تمرین می کنند.
فرزندان «طلاق» را باید تحمل کرد و با روحیه شکننده اشان ساخت.
با فرزندان «اعتیاد» باید مدارا کرد و با ناآرامی هایشان کنار آمد.
فرزندان «یتیم» را باید نوازش کرد و کمبود مهرشان را جبران کرد.
فرزندان «ناهنجار» را که محصول اختلافات خانوادگی اند باید هدایت کرد.
به فرزندان «کار» باید استراحت داد
فرزندان والدین «بی بند و بار» را باید سر به راه کرد
فخرفروشی فرزندان «سرمایه دار» را باید تعدیل کرد
فرزندان «کم رو» را به بطن جامعه باید بازگرداند
نازپروردگی فرزندان «مرفه» را باید تعادل بخشید
فرزندان «بدسرپرست» را حکیمانه و صبورانه باید سرپرستی کرد
فرزندان «بی سرپرست» را با آغوش مهر پدری باید آشنا ساخت
همه این مزاج های تلخ و شیرین با صداهای دلنواز یا گوش خراش خود، در یک باشگاه چند ده متری، گرد شمع سوخته «مربی» حلقه می زند و بازتاب و پژواک این صداها هر روز چون موریانه، جسم و ذهن او را می خورد و تارهای خستگی بر تن رنجیده اش می تند و فرسوده اش می سازد و ...
چه صبری می طلبد مربی گری
و چه هنری می خواهد مربی گری
و چه انرژی و قدرتی نیاز دارد برای مربی گری
استادی جسارت می خواهد
قدرت و شهامت می خواهد
و برای داشتن همه این ها با هم، باید مسلح بود:
مسلح به اسلحه ی «عشق» و «دانش».



@mjnabizadeh
#محمد_جواد_نبی_زاده
#کان_ذن_ریو
#کان_ذن_ریو_یزد
#ایران #یزد #تفت #فراشاه
#کاراته #کاراته_کنترلی #کاراته_ایران
#کاراته_یزد #کاراته_نصرآباد #کاراته_تفت
#آموزش_کاراته #آموزش