کوردمن: کولبری؛ جبر جغرافیای فقر یا محصول سیاست ناشهروند
کوردمن: کولبری؛ جبر جغرافیای فقر یا محصول سیاست ناشهروند سازی؟
به استقبال مرگ رفتن به عنوان تنها راه امرار معاش، عدم مالکیت آن‌ها بر باری که بر دوش می‌کشند و سهیم نبودن در سود آن و دریافت دستمزد ناچیز بابت این شبه‌کار ! توصیفی از وضعیت اصفناک این روزهای کوردستان
نزدیک به چهل هزار نفر در استان‌های مرزی ایران از جمله استان‌های سیستان و بلوچستان، کردستان و آذربایجان غربی کولبری می‌کنند. چهل هزار نفر کولبر که خرج چهل هزار خانوار را در می‌آورند و با توجه به پرجمعیت بودن خانواده‌های ساکن در این مناطق این یعنی نزدیک به ۳۰۰ هزار نفر از ساکنان مناطق مرزی در استان‌های مورد نظر می‌باشد.
مناطق مرزی ایران در شمال غرب از آذربایجان غربی تا ایلام و جنوب شرقی ایران جزو توسعه نیافته‌ترین مناطق ایران هستند و داده‌های آماری نشان می‌دهد که این مناطق در همه شاخص‌های اجتماعی و سیاسی و فرهنگی و اقتصادی از مناطق مرکزی ایران محروم‌تر هستند. درآمد سرانه پائین‌تر از درآمد سرانه کشوری، سهم ناچیز در تولید ناخالص ملی، بالاترین نرخ بیکاری در کشور و نرخ رشد اقتصادی منفی، تعطیلی واحدهای صنعتی در این مناطق و فقدان سرمایه‌گذاری‌های جدید از جمله شاخصه‌ها و نشانه‌هایی هستند که حکایت از توسعه نیافتگی اقتصادی ساختاری در این مناطق می‌کنند.
به این ترتیب در حالی که اسکله‌های بزرگ غیرقانونی در کار قاچاق کالا هستند بیشترین فشار بر کولبرانی وارد می‌آید که اساسا مالک باری که بر پشت‌شان حمل می‌کنند نیستند
به این ترتیب؛ این دور باطل فقر، از سر ناچاری انجام دادن کارهای مرگ‌آور، تشدید سرکوب و کشتن فقیری که "قانون دیگران" را زیر پا گذاشته است در فقدان به رسیمت شناختن حقوق شهروندی برای این ناشهروندان تداوم می‌یابد. این تداوم را البته دستگاه فکری تغذیه کرده و مشروعیت می‌بخشد که تابعیت از قانون شکلی را فارغ از محتوا و فلسفه وضع آن و به قیمت آن‌چه حفظ ثبات، امنیت ملی و منافع ملی می‌خواند، تقدیس می‌کند.
#کولبری_نماد_بیکاری_یک_ملت
#کوردستان_کورد_فرهنگ_تمدن_اصالت
به استقبال مرگ رفتن به عنوان تنها راه امرار معاش، عدم مالکیت آن‌ها بر باری که بر دوش می‌کشند و سهیم نبودن در سود آن و دریافت دستمزد ناچیز بابت این شبه‌کار ! توصیفی از وضعیت اصفناک این روزهای کوردستان
نزدیک به چهل هزار نفر در استان‌های مرزی ایران از جمله استان‌های سیستان و بلوچستان، کردستان و آذربایجان غربی کولبری می‌کنند. چهل هزار نفر کولبر که خرج چهل هزار خانوار را در می‌آورند و با توجه به پرجمعیت بودن خانواده‌های ساکن در این مناطق این یعنی نزدیک به ۳۰۰ هزار نفر از ساکنان مناطق مرزی در استان‌های مورد نظر می‌باشد.
مناطق مرزی ایران در شمال غرب از آذربایجان غربی تا ایلام و جنوب شرقی ایران جزو توسعه نیافته‌ترین مناطق ایران هستند و داده‌های آماری نشان می‌دهد که این مناطق در همه شاخص‌های اجتماعی و سیاسی و فرهنگی و اقتصادی از مناطق مرکزی ایران محروم‌تر هستند. درآمد سرانه پائین‌تر از درآمد سرانه کشوری، سهم ناچیز در تولید ناخالص ملی، بالاترین نرخ بیکاری در کشور و نرخ رشد اقتصادی منفی، تعطیلی واحدهای صنعتی در این مناطق و فقدان سرمایه‌گذاری‌های جدید از جمله شاخصه‌ها و نشانه‌هایی هستند که حکایت از توسعه نیافتگی اقتصادی ساختاری در این مناطق می‌کنند.
به این ترتیب در حالی که اسکله‌های بزرگ غیرقانونی در کار قاچاق کالا هستند بیشترین فشار بر کولبرانی وارد می‌آید که اساسا مالک باری که بر پشت‌شان حمل می‌کنند نیستند
به این ترتیب؛ این دور باطل فقر، از سر ناچاری انجام دادن کارهای مرگ‌آور، تشدید سرکوب و کشتن فقیری که "قانون دیگران" را زیر پا گذاشته است در فقدان به رسیمت شناختن حقوق شهروندی برای این ناشهروندان تداوم می‌یابد. این تداوم را البته دستگاه فکری تغذیه کرده و مشروعیت می‌بخشد که تابعیت از قانون شکلی را فارغ از محتوا و فلسفه وضع آن و به قیمت آن‌چه حفظ ثبات، امنیت ملی و منافع ملی می‌خواند، تقدیس می‌کند.
#کولبری_نماد_بیکاری_یک_ملت
#کوردستان_کورد_فرهنگ_تمدن_اصالت
۶۵۳
۱۶ شهریور ۱۳۹۶
دیدگاه ها (۷۸)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.