صمیمیت، عبور از یک خط نیست که بگویی خب، حالا و بعد از فلا

صمیمیت، عبور از یک خط نیست که بگویی خب، حالا و بعد از فلان اتفاق دیگر صمیمی شدیم.
صمیمیت، حضور در یک فضاست.
برای همین است که صمیمیت نیاز به زمان دارد. نیاز به یک‌جور یگانگی، یک‌جور عریانی که جز با صرف وقت به دست نمی‌آید. هر‌چند فقط هم با صرف وقت به دست نمی‌آید.
و آن‌چه کسی را برای من خاص _ نه به‌خصوص_ می‌کند همین صمیمیت است.
این مجموعه‌ی بی‌شمار از “آن چیزها درباره‌ی او که من _و فقط من_ می‌دانم.”

#حسین_وحدانی