✍ کاش می شد خالی ِدفتری باشم روی طاقچه ی اتاقت تا هر وقت دلت گرفت یا لرزید اگر دوستت اگر کسی داشت گریه خواستی یا دلت برای کسی تنگ شد، قلم را با خط خوش در سطر سطر وجودم به آغوش بکشی و خالی ِمرا پُر کنی از شعرهای خوب راستی تو اصلا شاعری بلدی ؟
دیدگاه ها (۴)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.