اخلاص

اخلاص


سردار دلها به شدت از ریا و خودنمایی پرهیز می­‌کرد.
درون و بیرون او یکی­ بود، آن­گونه می‌­نمود که بود.
ظاهر بی‌­آلایش و مؤمنانه­ او خبر از باطن صاف و پالوده‌­اش می­­‌داد، مصداق آیه شریفه «سِیمَاهُمْ فِی وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ» بود
در طریق اخلاص ثابت‌­قدم بود.

هیچ گاه به دنبال مطرح نمودن خود نبود و آنچنان به غنای درون رسیده بود که مستغنی از جلوه‌­گری بیرونی شده بود. زلال چون آب بود و شفاف چون آئینه.


مرامش ، سرمشق احرار عالم


ادامه دارد ...