در انتهای هر سفر

در انتهای هر سفر
در آیینه
دار و ندار خویش را مرور می کنم
این خاک تیره این زمین
پاپوش پای خسته ام
این سقف کوتاه آسمان
سرپوش چشم بسته ام
اما خدای دل
در آخرین سفر
در آیینه به جز دو بیکرانه کران
به جز زمین و آسمان
چیزی نمانده است
گم گشته ام ‚ کجا
ندیده ای مرا ؟
🍃
🌺
🌺
#حسین_پناهی
دیدگاه ها (۵)

در گذشته اسکناس های 500، 1000 و 5000 دلاری وجود داشت که تصاو...

موآ نوعی پرنده غول پیکر بود که توان پرواز نداشت؛ بلندی آنها ...

وقتی نازی ها به پاریس حمله کردند ، Margret Rey نویسنده سری ج...

دوست داشتنآخرین داشته‌ی آدمی‌ست ...

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط