توسل(قسمت دوم)

توسل(قسمت دوم)
در روایات معصومین (ع) نقل شده است «وسیله» بندگان به سوی خداوند و نیز «نام‏های نیک» خدا، همان اهل بیت عصمت و طهارت (ع) می‏باشند، چنانکه نبیّ‏اکرم (ص) فرمودند:

«نَحْنُ الوَسیلَة إلیَ لله»[بحارالانوار، ج 25، ص 22، باب 1، ح 38]

ما وسیله به سوی خداوند متعال هستیم.

و نیز امام صادق (ع) فرمودند:

«نَحْنُ وَ اللهِ الأسْمَاءُ الْحُسْنی»[الکافی، ج 1، ص 143]

به خدا سوگند، اسماء حُسنی و نام‏های نیک در قرآن، ما هستیم.

امّا در قرآن کریم آیاتی نیز هست که بت پرستان را به این دلیل که بت را وسیله تقرّب به خدا می‏دانسته و آن را شفیع قرار می‏دادند، مذمّت کرده است:

وَ یَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ‏الله ما لایَضُرُّهُمْ وَ لایَنْفَعُهُمْ وَ یَقُولُونَ هؤُلاء شُفَعائُنا عنْدَالله‏[یونس18]

آنها غیر از خدا چیزهایی را می‏پرستند که نه به آنان زیان می‏رساند و نه سودی می‏بخشد، و می‏گویند اینها شفیعان ما نزد خدا هستند.

وَ الَّذینَ اتَّخَذُوا منْ دُونه اولیاءَ ما نَعْبُدُهُمْ الّا لیُقَرّبُونا الَی الله زُلْفی‏[زمر3]
و آنها که غیر خدا را اولیای خود قرار دادند (دلیلشان این بود که) اینها را نمی‏پرستیم مگر به خاطر اینکه ما را به خدا نزدیک کنند.

زیرا اوّلًا کار آنها نه واسطه قرار دادن بُتها، بلکه عبادت آنها بود که بالاترین ظلم است، همانگونه که قرآن شریف از قول لقمان به فرزندش، می‏فرماید:

لا تُشْرکْ بالله انَّ الشّرْکَ لَظُلْمٌ عَظیمٌ‏[لقمان13] «شرک به خدا نیاور؛ زیرا شرک، ظلمی بزرگ است».

و ثانیاً کار آنها خرافی و مخالف با عقل بود؛ زیرا بتی که نه شعور و نه نفع و نه ضرر دارد و نه می‏تواند خود را حفظ کند و نه دیگری را، چگونه می‏تواند شفیع یا موجب تقرّب به خدای متعال شود؟
#آیت_الله_مظاهری #اسلام_آیین_رستگاری
#توسل #شبهه #شبهات #معصومین