“دلـــَم گرفتــﮧ… از همــﮧ ی بــی تفآوتــی هآ… از همــﮧ فــَرآموشی هآ… از هَمﮧ بــی اعتمــآدی هآ… کــآش معلــمی بود و انشـ ـ ـــآیی مــی خوآســت… “روزگــآر خود رآ چگونــه مــی گــُذرآنید؟؟؟……….”