وچه جمله ی بی رحمیست...

وچه جمله ی بی رحمیست...
《امیدوارم خوشبخت بشی》
توکه داری میروی و چمدانت رابستی
دیگر چرا زخمهایِ تازه را نمک میپاشی؟
تو اولین انتخاب برای رسیدنِ خوشبختی
یک نفربودی
حال که میروی بابته کدام خواسته و داشته اش ارزویِ خوشبختی میکنی؟
اصلا چیزی برای خوشبختی باقی ماند؟
دلی که دادو شکاندی...
خنده هایی را که سوزاندی...
ارزوهایی که در انبارِ نرسیدنِ ها پوساندی...
در واپسین لحظات سکوت کن و برو...
بی هیچ ارزویِ خوشبختی...
بی هیچ امید واهی...