سنگ شکاف می کند در هوس لقای تو

سنگ شکاف می کند در هوس لقای تو
جان پر و بال می زند در طلب هوای تو

آتش آب می شود، عقل خراب می شود

دشمن خواب می شود دیده ی من برای تو

جامه ی صبر می درد، عقل ز خویش می رود

مردم و سنگ می خورد عشق چو اژدهای تو

بند مکن رونده را، گریه مکن تو خنده را

جور مکن، که بنده را نیست کسی به جای تو

چیست غذای عشق تو؟ -- این جگر کباب من

چیست دل خراب من؟ -- کارگه وفای تو

خابیه جوش می کند، کیست که نوش می کند؟

چنگ خروش می کند در صفت و ثنای تو

عشق درآمد از درم، دست نهاد بر سرم

دید مرا که بی توام،‌ گفت مرا که وای تو