امشب ، غزل ! مرا به هوایی دگر بِبَر

امشب ، غزل ! مرا به هوایی دگر بِبَر
تا هر کجا که میبَردت بال و پَر بِبَر

تا ناکجا ببر که هنوزم نبُرده ای
این بارم از زمین و زمان دورتر ببر

اینجا برای گُم شدن از خویش کوچک است
جایی که گُم شوم دگر از هر نظر ببر

آرامشی دوباره ، مرا ، رنج میدهد
مگذار در عذابم و سوی خطر ببر

دارد دهان زخم دلم بسته میشود
بازش به میهمانی آن نیشتر ببر

خود را غزل ! به بال تو دیگر سپرده ام
هرجا که دوست دارى ام امشب ببر