بصیرت - قسمت اول

🔹مردادماه ۱۴۰۳ است؛ ماهی است که دهم آن اسماعیل هنیه در تهران ترور و به شهادت رسیده است؛ مردم هنوز در شوک شهادت این رهبر مقاومت به سر میبرند که گروهی در شبکه های اجتماعی پاسخ فوری ایران را طلب کرده و عده ای فرماندهان نظامی از جمله فرماندهان سپاه را میکوبند و به بی عملی و ترس متهم میکنند.
🔹۲۴ مردادماه رهبر معظم انقلاب حضرت آیت الله امام خامنه ای در دیدار با دست اندرکاران کنگره شهدای کهگیلویه و بویراحمد بیانات رمزآلودی دارند؛ ایشان در آن دیدار بحث عقب نشینی تاکتیکی و غیر تاکتیکی را مطرح میکنند و میفرمایند:
عقب نشینی اگر غیر تاکتیکی باشد غضب الهی را در پی دارد.
🔹بلافاصله بعد از این بیانات، عقب نشینی غیرتاکتیکی و غضب الهی موضوع اصلی بحث در محافل انقلابی، خصوصا یک طیف خاص میشود و حملات به فرماندهان شدیدتر میشود؛ آنها فرماندهان نظامی و دولت پزشکیان را مخاطب فرماشات آقا میدانند و بی محابا به دولت، نظامیان و حتی مجلس حمله میکنند و این بی عملیِ خیالی را محصول وفاق میدانند!
🔹این حملات ادامه دارد تا اینکه مهرماه فرا میرسد؛ انتشار خبر شهادت سید حسن نصرالله شدت انتقادت را افزایش میدهد؛ اما یک هفته پس از شهادت سید، در ۱۳ مهرماه رهبری در نماز جمعه نصر حضور می یابند و با این جمله که نه "تعلل میکنیم و نه شتابزده عمل میکنیم" تا حدود زیادی بار اتهامات را از شانه مسئولان سیاسی و نظامی برمیدارند؛ اما هنوز هم بودند کسانی که دست از انتقاد بر نمیداشتند.
🔹۱۷ مهرماه سعید جلیلی در یکی از جلسات تفسیر سیاسی خود بحث آتش به اختیار را پیش میکشد و میگوید "یکی از دلایلی که رهبر انقلاب دستور آتش به اختیار را دادند این بود که عده ای نتوانند بی عملی خود را توجیه کرده و از انجام مسئولیت شانه خالی کنند". هرچند جلیلی مستقیما به حوادث اخیر اشاره نکرده بود لیکن انتخاب این موضوع در آن زمان خاص که عده ای مسئولان را به بی عملی متهم میکردند، نوعی تقابل با بیانات حضرت آقا در نماز جمعه نصر هم به حساب می آمد!
🔹علیرغم بیانات صریح رهبری، اما هنوز عده ای، مسئولان کشور را مخاطب بیانات ۲۴ مرداد حضرت آقا دانسته و آنها را بی رحمانه میکوبند. حالا وارد آذر ماه میشویم؛ ۷ آذرماه اسرائیل که از طرق مختلفی، خصوصا با واسطه قرار دادن روسها خواستار آتش بس با حزب الله بود، با این گروه مقاومت پس از مذاکرات غیر مستقیم به توافق میرسد؛ حزب الله آتش بس را در شرایطی میپذیرد که علیرغم مصیبت از دست دادن فرماندهان ارشد، اما توان رزم و ساختار نظامی و تشکیلاتی اش همچنان استوار است. در واقع حزب الله هنوز تازه نفس بود و جنگ زیادی انجام نداده بود؛ اما به دلایلی که در ادامه مشخص میشود آتش بس را میپذیرد!