ای از آن روزی که ما، " دل" را به " دنیا" باختیم

ای از آن روزی که ما، " #دل" را به " #دنیا" باختیم

خانه مان را، روی " #تار_عنکبوتی" ساختیم

یادمان رفت آن زمانی را، که "آدم" بوده ایم

چهره ی خود را درون آینه نشناختیم

وای از آن روزی که "خودخواهی"،
گریبانــــگیر شد

#بی_محابا_ســــــوی_تخریب_شرافت_تاختیم

#حرمت "انسان"، شکستیم و بدون دلهره

پیکر بی جان او را، زیر پا انـــــــداختیم

#گور خود را با دو دست خویش، کندیم و

بر آن
نوحه خواندیم و به ترحــــیم و عزا

پرداختیم

#دیر_فهمیدیم_با "خود"،

#ما_چه_کردیم_و_چه_شد

ما " #شرافت" ، " #آدمیت" ، ما "

#خدا" را باختیــــم


#F