𝖉𝖊𝖈𝖊𝖎𝖙

𝖉𝖊𝖈𝖊𝖎𝖙
↫ 𝔓𝔞𝔯𝔱 '1'

هوا سرد بود...

دخترک در حالی که گردنش را با شال گردن

نسگافه ای خود می پوشاند به خود می لرزید .

دستاش قرمز شده از سرما در جیبش تکان

میخورد و با قدم های کوتاه و آروم به سمت

خونه میرفت.

خونه ...

مسخره بود ...

جایی که هیچ شباهتی به خونه های پر مهر و

محبت نداره و بیشتر شبیه به جهنم یا خونه های

متروکه‌ست.

جلوی در ایستاد و کلید رو بعد از وارد کردن به در

چرخوند.

نوری نداشت ، مثل همیشه

عجیب بود ...

سکوتی که در خونه پراکنده بود او رو می ترساند

نه خبری از پدر بود که طبق معمول مست باشد و

فریاد بزند و نه مادری که از ترس پدر به خود

بلرزد و خود رو در اتاق حبس کند .

نفسی راحت کشید و با خیال اینکه کسی در خانه

نیست ، کلید را روی میز گذاشت و به سمت اتاق

قدم گذاشت.

به فضای خونه نگاهی انداخت ...

مثل همیشه آشفته و به هم ریخته ، ظرف های

شکسته شده روی زمین و سرامیک خونه ...

با وارد شدن به اتاق بدنش یخ زد و همونجا بهت

زده ایستاد

قلبش توانایی پمپاژ خون رو از دست داد و نفسش

در سینه اش ماند

مامانش ...

کسی که از وجودش به این دنیا اومده بود کف

اتاق تو خون غلت میزد .

با وحشت کنار جسم بی جونش‌ زانو زد و نفسش

رو با لرز بیرون داد

چه اتفاقی افتاده بود ...؟

با دیدن جای گلوله در مرکز قفسه ی سینش‌ چیزی

در وجودش فرو ریخت .

اشک قاب چشمش شد و پایین ریخت ، نمی

تونست ببینه ، نمیتونست تنها کسی که به

زندگیش نور میداد رو تو این وضع ببینه

این کار ، کار اون طلبکارای‌ حرومزادست‌

با صدای کوبیده شدن در به خودش اومد و از

جاش بلند شد

با دیدن پدر مستش‌ که مثل همیشه هیچ کدام از

کار هاش عادی نبود پوزخند غمگینی‌ زد

واقعا حق او تو زندگی این بود ؟

نه نمی خواست  ، دیگه این زندگی رو نمی

خواست، حداقل نه بدون مادرش ...

با صدای لرزون‌ لب زد : خسته نشدی ؟ خسته

نشدی از این وضع ؟ از این زندگی نکبت باری که

برای خودت و ما ساختی؟

تن صداش بالاتر میرفت : متنفرم ؛ از تو ؛ از این

خونه ؛ از بوی گند اون آشغالایی‌ که کوفت میکنی.

با مستی و در حالی که اصلا نمی فهمید چی داره

میگم گفت : خفه شو دختره ی پررو ؛ من پدرتم‌

صداش بالاتر رفت و فریاد زد : چطوری میتونی به

خودت این لقب رو بدی ؟ پدر ؟ خنده داره ، تو

هیچ وقت نتونستی برای من پدر باشی

اشکی از چشمش جاری شد : من ازت نخواستم

برام کاری کنی یا بهترین پدر باشی ، فقط از

میخوام پدر باشی ، همین ...

تو حتی همین کارم نتونستی بکنی ، همیشه از

اینکه مجبورم به کسی مثل تو بگم بابا خجالت

می کشیدم .

با مستی و بی خیالی خوش رو روی کاناپه پرت

کرد و گفت : من پدر خوبی بودم ، ولی تو قدر

ندونستی و حالا اون آدم قبلی نیستم ، می فهمی؟


ادامه داد...

writer: LUCAS