آدمها آنقدرها که جدی مینویسند خشک و عبوس نیستند

آدم‌ها آنقدرها که جدی می‌نویسند خشک و عبوس نیستند ،
آنقدرها که بذله‌گویی می‌کنند شاد و خندان نیستند ،
آنقدرها که در نوشته‌ها قربان‌صدقه‌ی هم می‌روند دل‌بسته نیستند ،
آنقدرها که شکایت می‌کنند ناراضی نیستند.

آدم‌ها به آن شدتی که سرود ای ایران را می‌خوانند وطن‌دوست نیستند،
به آن حرارتی که برای امام حسین سینه می‌زنند مذهبی نیستند ،
آنقدرها که کتاب می‌خرند کتابخوان نیستند ،
آنقدرها که پرده‌دری می‌کنند بی‌حیا نیستند.

آدم‌ها آنقدرها که پرت و پلا می‌گویند کم‌شعور نیستند ،
آنقدرها که حرف‌های زیبا می‌زنند پاک و منزه نیستند، آنقدرها که دشمنانشان می‌گویند پلید نیستند،
آنقدرها که دوستانشان تعریف می‌کنند دوست‌داشتنی نیستند ...

کار دارد شناختن آدم‌ها، به این آسانی‌ها نیست ...

...