عشق آن است که بر درد تو درمان باشد

عشق آن است که بر درد تو درمان باشد
سرو سامان دل بی سرو سامان باشد

جان جانان تو و همدم و همراه شود
ساحل امن به هنگامه‌ی طوفان باشد

عشق باید که بیاید که بماند همه عمر
نه ، به هر حادثه‌ای از تو گریزان باشد

دست در دست تو از حادثه‌ها رد بشود
باید آرامش این قلب پریشان باشد

عشق تا مرز جنون رفتن و مجنون شدن است
همسفر با تو اگر دلبر جانان باشد

گاه با یار خودت قصرنشین خواهی شد
مقصدت گاه ولی کوه و بیابان باشد

نه پری وش نه پری چهره‌ی زیبا رویی
عشق باید سر سوزن فقط انسان باشد