وَ درد ... به استخوانِمان رسیده، اما هنوز... خودمان را نباخته ایم, و روزگار را زندگی میکنیم, و هنوز ... آنقدر میخندیم که سرمان از این همه ناخوشی هایی که مجبور به پذیرفتنش کردیم، درد میگیرد...
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.