نقاشان کمال الملک

کمال الملک

محمد غفاری ملقب به «کمال الملک»، فرزند میرزا بزرگ غفاری، درسال 1264 هجری قمری در کاشان متولد شد. وی از بزرگترین استادان و هنرمندان در نقاشی و موسس هنرستان نقاشی ایران است. کمال الملک پس از اینکه در رشته های مختلف هنر شاگردانی نظیر علی محمد حیدریان و جمشید امینی را در  قالی بافی و علی رخسار ار در موزاییک سازی تربیت کرد، در سال 1307 به ملک شخصی خود در حسین آباد نیشابور رفت و گوشه عزلت اختیار کرد. در طی اقامت در آنجا حادثه عجیبی بری او اتفاق افتاد و آن این که روزی سردار معتمد گنجه ای، که از دوستاران او بود، سنگی به جانب یکی از مستخدمین خود پرتاب کرد که تصادفا به چشم استاد خود و در اثر شکستن شیشه عینک، یک چشم وی آسیب دید و نابینا شد. ولی هیچگاه کمال الملک این حقیقت را فاش نکرد و کوری چشم را به علت اصابت به میخ چادر ذکر می نمود. او در سال 1319 دگذشت. کمال الملک در موقع مرگ 93 سال داشت. تابلوهای وی بیشتر در مجلس شورای ملی و کاخ گلستان نگاهداری می شود و مشهورترین آثر وی تابلوی «تالار آیینه» نام دارد. از تابلوهای دیگر او باید از «فالگیر بغدادی»، «زرگر بغدادی» و تابلوی «حوضخانه صاحبقرانیه» نام برد.