روزگار عـوض شدمثل دفترهای قدیمی بودیمدو به دو باهمهرکدام را که میکندندآن یکی هم کنده میشدحالا سیمی مان کردندکه با رفتن دیگری ،کَکِ مان هم نَگزد . . .