تفسیر قرآن
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم
هر روز آیاتی از قرآن کریم را با تأمل و دقت مطالعه کنیم.
فَاقْرَؤُوا مَا تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ
ترجمه و تفسیر آیه به آيه سوره نجم
آیه 23
أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ
إِنْ هِيَ إِلاّٰ أَسْمٰاءٌ سَمَّيْتُمُوهٰا أَنْتُمْ وَ آبٰاؤُكُمْ مٰا أَنْزَلَ اللّٰهُ بِهٰا مِنْ سُلْطٰانٍ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلاَّ الظَّنَّ وَ مٰا تَهْوَى الْأَنْفُسُ وَ لَقَدْ جٰاءَهُمْ مِنْ رَبِّهِمُ الْهُدىٰ (٢٣)
اين بتان [كه شما آنها را به عنوان شريك خدا گرفته ايد] چيزى جز نام ها [ى بى معنا و بى مفهوم] كه شما و پدرانتان [بر اساس حدث و گمان] نامگذارى كرده ايد نيستند، خدا بر [حقّانيّت] آنها هيچ دليلى نازل نكرده است اينان فقط از پندار و گمان [بى پايه] و هواهاى نفسانى پيروى مى كنند، در حالى كه مسلماً از سوى پروردگارشان براى آنان هدايت آمده است
نکته ها:
منظور از «سلطان» در قرآن، دليل و برهان است كه مايه ى سلطه علمى مى گردد.
بت پرستان، هر يك از بت ها را مظهر امرى مى دانستند؛ يكى را مظهر قدرت، يكى علم، يكى محبّت، يكى خشم و.... قرآن مى فرمايد: اين عناوين و القاب دهان پركن، هيچ خاصيّتى ندارد و اين اسم ها، بى مسمّى است.
پیام‌ها :
- به هر شعار و عنوان و لقبى، نبايد توجّه كرد. «أسماء سمّيتموها»
- نياكان، فرهنگ سازان نسل بعد از خود هستند. «سمّيتموها أنتم و آباءكم»
- تقليد كوركورانه، گرچه از نياكان و پدران باشد، ممنوع است. «أنتم و آباءكم»
- شرك، برخاسته از خيال پردازى و موهوم گرايى است و هيچ گونه پشتوانه منطقى ندارد. «سمّيتموها... ما أنزل اللّه بها من سلطان»
- عقايد، بايد بر اساس برهان باشد و حدس و گمان و تقليد، كافى نيست. «ما أنزل اللّه بها من سلطان ان يتّبعون الاّ الظن»
- هدايت از سوى خداوند است، «جاءهم من ربّهم الهدى» و گمراهى از هواى نفس. «تهوى الانفس»
- هوا پرستى، محكوم است. «يتبعون... ما تهوى الانفس»
- خداوند، بر همه اتمام حجّت كرده است و پس از آمدن وحى، ديگر انسان عذرى ندارد. «و لقد جاءهم من ربّهم الهدى»
- ارشاد و هدايت، از شئون ربوبيّت است. «من ربّهم الهدى»
- هرگاه راه هايى را محكوم مى كنيد، راه حق را ارائه دهيد. «جاءهم من ربّهم الهدى»
- راه علم و راه وحى، حق است. «سلطان... من ربّهم الهدى» ولى سليقه هاى شخصى «أنتم» و نياكان «آباءكم» و راه ظنّ و گمان «الا الظنّ» و راه هوى و هوس «تهوى الانفس» همه باطل اند.
بر گرفته از پایگاه جامع قرآنی نور
و کتاب الکترونیکی تفسير نور مرکز اطلاع رسانی غدیر
هر روز آیاتی از قرآن کریم را با تأمل و دقت مطالعه کنیم.
فَاقْرَؤُوا مَا تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ
ترجمه و تفسیر آیه به آيه سوره نجم
آیه 23
أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ
إِنْ هِيَ إِلاّٰ أَسْمٰاءٌ سَمَّيْتُمُوهٰا أَنْتُمْ وَ آبٰاؤُكُمْ مٰا أَنْزَلَ اللّٰهُ بِهٰا مِنْ سُلْطٰانٍ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلاَّ الظَّنَّ وَ مٰا تَهْوَى الْأَنْفُسُ وَ لَقَدْ جٰاءَهُمْ مِنْ رَبِّهِمُ الْهُدىٰ (٢٣)
اين بتان [كه شما آنها را به عنوان شريك خدا گرفته ايد] چيزى جز نام ها [ى بى معنا و بى مفهوم] كه شما و پدرانتان [بر اساس حدث و گمان] نامگذارى كرده ايد نيستند، خدا بر [حقّانيّت] آنها هيچ دليلى نازل نكرده است اينان فقط از پندار و گمان [بى پايه] و هواهاى نفسانى پيروى مى كنند، در حالى كه مسلماً از سوى پروردگارشان براى آنان هدايت آمده است
نکته ها:
منظور از «سلطان» در قرآن، دليل و برهان است كه مايه ى سلطه علمى مى گردد.
بت پرستان، هر يك از بت ها را مظهر امرى مى دانستند؛ يكى را مظهر قدرت، يكى علم، يكى محبّت، يكى خشم و.... قرآن مى فرمايد: اين عناوين و القاب دهان پركن، هيچ خاصيّتى ندارد و اين اسم ها، بى مسمّى است.
پیام‌ها :
- به هر شعار و عنوان و لقبى، نبايد توجّه كرد. «أسماء سمّيتموها»
- نياكان، فرهنگ سازان نسل بعد از خود هستند. «سمّيتموها أنتم و آباءكم»
- تقليد كوركورانه، گرچه از نياكان و پدران باشد، ممنوع است. «أنتم و آباءكم»
- شرك، برخاسته از خيال پردازى و موهوم گرايى است و هيچ گونه پشتوانه منطقى ندارد. «سمّيتموها... ما أنزل اللّه بها من سلطان»
- عقايد، بايد بر اساس برهان باشد و حدس و گمان و تقليد، كافى نيست. «ما أنزل اللّه بها من سلطان ان يتّبعون الاّ الظن»
- هدايت از سوى خداوند است، «جاءهم من ربّهم الهدى» و گمراهى از هواى نفس. «تهوى الانفس»
- هوا پرستى، محكوم است. «يتبعون... ما تهوى الانفس»
- خداوند، بر همه اتمام حجّت كرده است و پس از آمدن وحى، ديگر انسان عذرى ندارد. «و لقد جاءهم من ربّهم الهدى»
- ارشاد و هدايت، از شئون ربوبيّت است. «من ربّهم الهدى»
- هرگاه راه هايى را محكوم مى كنيد، راه حق را ارائه دهيد. «جاءهم من ربّهم الهدى»
- راه علم و راه وحى، حق است. «سلطان... من ربّهم الهدى» ولى سليقه هاى شخصى «أنتم» و نياكان «آباءكم» و راه ظنّ و گمان «الا الظنّ» و راه هوى و هوس «تهوى الانفس» همه باطل اند.
بر گرفته از پایگاه جامع قرآنی نور
و کتاب الکترونیکی تفسير نور مرکز اطلاع رسانی غدیر
۸۵۴
۰۴ اسفند ۱۴۰۱
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.