هوای حادثههایم همیشه بارانیست

هوای حادثه‌هایم همیشه بارانی‌ست
تنم حریصِ بهار و دلم زمستانی‌ست

نشد شکوفه برآرد درختِ زندگی‌ام
که در خزانهٔ بختم کویر زندانی‌ست

کسی رسیده از آن دور سمتِ آبادی
برای فتح دیاری که مرزِ ویرانی‌ست

بگو که در رگ فرزند کشته‌ام «کسری»
هنوز هم تپشِ نغمه‌های«خاقانی»ست

بگو به ظلمت شب عادتم نخواهد داد
که در سرای دلم آفتاب مهمانی‌‌ست

همیشه ظاهر خود را به خرقه می‌پوشد
کسی که باطن اندیشه‌هاش عریانی‌ست

بزن تو هم به سرم پرچمی به نام خودت
همیشه قصه همین بوده؛ کوه قربانی‌ست
#پوریا_شیرانی
#M