محبت عامل بخشش گناه حتما مطالعه شود

در زيارت جامعه كبيره خوانديم كه: «جعل صلاتنا عليكم؟ و لنا من ولايتكم»، چهار تا خاصيت دارد كه يكي از آن ها: «الكفّاره للذّنوب»، كفارۀ گناه و تدارك گناه همين محبت است که موجب طهارت انسان است. اگر ولايت، حقيقت و سرچشمۀ طهارت هستند، انسان به اندازه اي كه متصل به آن سرچشمه است طاهر است و طهارت انسان به اندازۀ ارتباطش با آن حقيقت است؛ به اندازه اي كه آن حقيقت در وجود انسان جاري شده و علامتش محبت است. اگر حقيقت ولايت را به كسي عنايت كرده باشند، علامت اين عنايت دوستي اهل بيت(علیه السلام) و محبت است و اين محبت نشانۀ اين است كه انسان حامل آن حقيقت است و به اندازه اي كه انسان به آن حقيقت رسيده به طيب، طهارت، تزكيه و كفارۀ گناهان مي رسد. اين را عرض كرديم که يكي از شاگردان مرحوم ملا حسين قلي همداني، شرحي بر زيارت جامعه دارند از شموس الطالعه که شرح دقيق و لطيفي است. از جمله اینکه ايشان آنجا اين معنا را بيان كردند و فرمودند: علّت اينكه ولايت اهل بيت(علیه السلام) كفارۀ گناهان است اين است كه اگر كسي محبت اهل بيت(علیه السلام) را دارد، اين محبت مانع مي شود كه از عمق وجودش، متمايل به معصيت شود و از معصيت لذت ببرد. بلكه انسان محب در همان حالي كه معصيت مي كند، خودش با معصيت خودش درگير است، از باطن وجودش تائب و نادم است. اين ندامت همان توبه و كفاره است؛ یعنی هيچ گاه گناه به مؤمن ضرر نمي زند. اگر واقعاً خدا ايمان و محبت را به او داده، گناه به او ضرر نمي زند و اين معنايش اين نيست كه مؤمن لااُبالي است.