همشه فر مردم باد دلت را پش تر ازانه راه رفتن اد

"هميشه فكر ميكردم بايد دلت را پيش تر ازاينكه راه رفتن ياد بگيرد
تربيت كنی،که بعد از آن،نگران اینکه کجا رفت نباشی.
.
همیشه فکر میکردم دلم را تربیت کرده ام و لازم نیست نگران شب دیرکردن ها و روز پرسه زدن هاش باشم،ولی غافل بودم،که دل،تربیت نمی پذیرد،ناگزیر به جنس خاکی که از آن برآمده انس میگیرد و بسته میشود.
حالا فکر میکنم باید جنس خاک دلت را بشناسی و جنس خاک دل آدم ها را،که خاک،خاک را می کشد و دل، دل را.

اگر آدمی را که دلش هم جنس دل توست-به تربیت و اهلیت-دوست نداشتی و نپذیرفتی، از چشم دلت پنهانش کن،که دل حالیش نیست فلانی برای ما نااهل است یا فلانی خیلی برازنده ی ماست.

•|🧡|•