دلفینیوم،گلِ آبیِ فراموشی…روزی در نگاهت شکفت،اکنون بر مزار خاطرهها، بیصدا پژمردندنه تو بازمیگردی،نه این گل از اندوه رها میشود.هر شکوفه، انعکاس بغضیست پنهان.هر بار که میروید،درد، تازهتر… مرگ، آرامتر میرسد.