ای بنازم گل لب مرمر دندان تورا

ای بنازم گل لب مرمر دندان تورا
باغ صد رنگ،ندارد لب خندان تورا
می و میخانه کجا،حال نگاه تو کجا
که ندارد بشری حالت چشمان تورا
لب به دندان گزم از حسرت یک بوسه ی گرم
چون به لبخند ببینم لب و دندان تورا
شعردروصف سر زلف تو عاجز ماند
به چه مانند کنم موی پریشان تورا
دست نقاش،به خون رنگ زندچشم هنر
تامگر نقش کند،سایه ی مژگان تورا
روزو شب گل بدرآید زدل چشمه ی آب
گر درآغوش بگیرد تن عریان تورا
آشکاراست زچشمان سیاهت تب عشق
هرنگه فاش کند آتش پنهان تورا
عشق تو شعر مرا دردهن عام انداخت
گل درآغوش کشدمرغ غزلخوان تورا