به این باور رسیده ام که چیزی را نمی توانی جبران کنی و دوب

به این باور رسیده‌ام که چیزی را نمی‌توانی جبران کنی و دوباره درست بگذاریش سرجایش.

حفره‌های زندگیت همیشگی هستند. تو باید در اطرافش رشد کنی.

مثل ریشه‌های درخت که از اطراف سیمان بیرون می‌زنند.

باید خودت را از لابلای شیارها بیرون بکشی.

از کتاب دختری در قطار
#پائولا_هاوکینز