بابک

.
مـن را به آغـوشت بِکشان
به باغ ممنـوعه ی آدم
به نفـس های شـرجی زده
درحصـار شاخ و برگَ بازوانت
و روح این جسـم سرکش را
عـریان کن
به بهـانه ها ببـوس
و مـزه مــــزه کن
ِشـراب سیـب لبهـای
دخترِحـــــــــوااا را....



.