آدمها را لبریز نکنیم!

آدمها را لبریز نکنیم!
همیشه نمی‌شود نادیده گرفت!
آستانه‌ی تحملِ هرکس، اندازه‌ ای دارد!
هر آدمی از یک جایی به بعد، خسته می‌شود،
از خوب بودن ، دست می‌کشد،
قسمت هایِ آزار دهنده‌ ی زندگی‌اش را جدا میکند و برایِ همیشه دور میریزد!
با خود خواهی و غرورهایِ بی جا،
صبرِ آدم‌ ها را لبریز نکنیم!
یک بار برایِ همیشه بفهمیم؛
تمامِ جهان موظف نیست بابِ میل و اراده‌ی ما رفتار کند.
آدم‌ هایِ این روزگار به قدری فکر و مشغله دارند که حوصله ندارند پایِ حرف و برداشت‌ هایِ اشتباهِ ما بنشینند،
حوصله ندارند خودشان را با اخلاق و طرز تفکرِ تعمیم نیافته‌ی ما عوض کنند،
حوصله ندارند حرف‌هایِ بی‌فایده و تکراری بشنوند!
کاری به کارِ آدم ها نداشته باشیم!
آدم‌ها سرشان به کارِ خودشان گرم است،
آدم‌ها دل و دماغِ سابق را ندارند،
بد نیست ما هم کمی با دنیا سازگار شویم و این قدر خودمان و دیگران را عذاب ندهیم!
نرگس صرافیان طوفان