امروزه در جامعه شاهد فاصله گرفتن هر چه بیشتر افراد از یکد

امروزه در جامعه شاهد فاصله گرفتن هر چه بیشتر افراد از یکدیگر و گسست پیوند میان افرادیم تا بدانجا که گاه فرد از خانواده و نزدیکان خویش نیز غافل شده است. سبک زندگی غربی و عدم توجه به تعاملات مهم انسانی و نیز فاصله گرفتن مردم از سفارشات دینی سبب گردیده تا انسانها از یکدیگر دورتر و دورتر شوند و هر کس تنها به زندگی خود سرگرم باشد و جز خود به چیز دیگری نیاندیشد.
در بسیاری از موارد خلأ ناشی از تعاملات ارزشمند انسانی در جامعه ی کنونی با پول برطرف می شود آنگونه که فرد در قبال برآوردن احتیاجات خود ملزم به پرداخت هزینه ای می گردد. فردی که بیمار است چون کسی را برای مراقبت از خود نمی بیند مجبور است تا در قبال پرداخت هزینه ای پرستاری برای خود بیابد یا آنکه با وجود اشخاصی در نزدیکان که متبحر هم هستند فرد مجبور است برای انجام کارش هزینه ای پرداخت نماید. در حالیکه اگر نیاز انسانها به یکدیگر نه با پول بلکه بنا به فرمایشات دینی با محبت و بخاطر وجود روابط گرم انسانی برطرف می شد بسیاری از معضلات اجتماعی و ناهنجاری هایی موجود در جوامع کنونی رخ نمی داد.
فاصله گرفتن انسانها از یکدیگر و گسستن پیوندهای دوستی و قومی میان افراد در دراز مدت آسیبهای جدی به فرد میزند که قابل جبران نیست. فرد تنها در معرض انواع بزه های اجتماعی و مشکلات روحی و رفتاری است و بی تردید یکی از راهکارهای پیوند افراد با یکدیگر همین توجه به نیازهای همدیگر است.
از نظر اسلامی انسانها موظف به برطرف نمودن حاجات یکدیگرند و کسی که علی رغم توان در برآوردن حاجات مومنان کوتاهی نماید به فرموده ی امام صادق (علیه السلام) در دنیا و آخرت تنها خواهد ماند: «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: مَا مِنْ مُؤْمِنٍ یَخْذُلُ أَخَاهُ وَ هُوَ یَقْدِرُ عَلَی نُصْرَتِهِ إِلَّا خَذَلَهُ اللَّهُ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ؛ هرگاه مومنی بتواند برادر خود را یاری رساند، اما تنهایش گذارد، خداوند در دنیا و آخرت او را تنها گذارد.» (محاسن، برقی، احمد بن محمد، ج1، ص99، ح66)