ای دل برپا و درسیاهی یکجا منشین

ای دل بَرپا و درسیاهی یکجا مَنشین
همه یار دارن،تو تنها وغمگین منشین
در پی کدامین گل آواره گشتی در صحرا
بَرپا بَرپا،گل همینجاست یکجا منشین
گَشتی همه عالم را برهنه پی دوست
دیدی!همه جفت بودن تو بی همنشین
آتشی داری دردل جز خدا مَرحم نداند 
عاشق شو عاشق شو ای زَخمی پَرده نشین