خونی که از ما ریختن...او باز ستاند.

روزی در روزگاران کهن.
ما پیروز داشتیم.
پیروز میدان قادسیه نبود اما پیروز دل ما بود.
او کسی است که مایه سرفرازی ما و پیروزی ما بود.
کمر ما در روز قادسیه بشکست، اما او کمر را راست کرد.
به مزَگِت (مسجد) رفت.
به دیدار اژدهاک به چهره مسلمان درآمده بود رفت.
خونبر از نیام کشید بر پیکر اهرمن فرو برد.
آن که می‌گفت من خلیفه جهانم خوار تر از یک آریایی است.
به یاد نام جاویدان.
به یاد دختران که در بیابان راه میرفتن.
به یاد کسانی که در مدینه و مکه فروخته شدن.
به یاد کسانی که کشته شدن.
به یاد آن کاخ که آتش گرفت.
به یاد آن در شکم مادرش مرد.....
به یاد آن مادری که میان در و دیوار ماند....
به یاد دختر رسول خدا و جانشین رسول خدا.
کشنده ستمگر و ربایگشر جانشین رسول الله.
کاش در روز قادسیه سردار سپاه ما او بود...
باشد که ابولؤلؤ بسیار است در این سرزمین.