ﺩﯾﺮﻭﺯ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻡ . ﺩﺭ ﺣﻮﺍﻟﯽ ﻣﯿﺪﺍﻥ ، ﺑﺴﺎﻃﺶ ﺭﺍ ﭘﻬﻦ ﮐﺮﺩﻩ
ﺩﯾﺮﻭﺯ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻡ . ﺩﺭ ﺣﻮﺍﻟﯽ ﻣﯿﺪﺍﻥ ، ﺑﺴﺎﻃﺶ ﺭﺍ ﭘﻬﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ؛ ﻓﺮﯾﺐ ﻣﯽ ﻓﺮﻭﺧﺖ . ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻭﺭﺵ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ، ﻫﯿﺎﻫﻮ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﻮﻝ ﻣﯽ ﺯﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﯿﺶ ﺗﺮ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ . ﺗﻮﯼ ﺑﺴﺎﻃﺶ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﻮﺩ : ﻏﺮﻭﺭ ، ﺣﺮﺹ ، ﺩﺭﻭﻍ ﻭ ﺧﯿﺎﻧﺖ ، ﺟﺎﻩ ﻃﻠﺒﯽ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ . ﻫﺮ ﮐﺲ ﭼﯿﺰﯼ ﻣﯽ ﺧﺮﯾﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺯﺍﯾﺶ ﭼﯿﺰﯼ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ . ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ ﺗﮑﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﻗﻠﺒﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﯽ ﭘﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺭﻭﺣﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ ﺍﯾﻤﺎﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﯽ ﺁﺯﺍﺩﮔﯽ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ . ﺷﯿﻄﺎﻥ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﺩﻫﺎﻧﺶ ﺑﻮﯼ ﮔﻨﺪ ﺟﻬﻨﻢ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ . ﺣﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﻬﻢ ﻣﯽ ﺯﺩ ، ﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻫﻤﻪ ﯼ ﻧﻔﺮﺗﻢ ﺭﺍ ﺗﻮﯼ ﺻﻮﺭﺗﺶ ﺗﻒ ﮐﻨﻢ . ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺫﻫﻨﻢ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪ ، ﻣﻮﺫﯾﺎﻧﻪ ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ : ﻣﻦ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﻧﺪﺍﺭﻡ ، ﻓﻘﻂ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﯼ ﺑﺴﺎﻃﻢ ﺭﺍ ﭘﻬﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﻭ ﺁﺭﺍﻡ ﻧﺠﻮﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ، ﻧﻪ ﻗﯿﻞ ﻭ ﻗﺎﻝ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻭ ﻧﻪ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﭼﯿﺰﯼ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﺨﺮﺩ ، ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ ﺁﺩﻡ ﻫﺎ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺩﻭﺭ ﻣﻦ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ! ﺟﻮﺍﺑﺶ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺩﻡ . ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺳﺮﺵ ﺭﺍ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺗﺮ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ : ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻫﺎ ﻓﺮﻕ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ . ﺗﻮ ﺯﯾﺮﮐﯽ ﻭ ﻣﺆﻣﻦ . ﺯﯾﺮﮐﯽ ﻭ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺁﺩﻡ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ . ﺍﯾﻨﻬﺎ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﮔﺮﺳﻨﻪ . ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﻫﺮ ﭼﯿﺰﯼ ﻓﺮﯾﺐ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﻧﺪ … ﺍﺯ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﺑﺪﻡ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ ، ﺣﺮﻑ ﻫﺎﯾﺶ ﺍﻣﺎ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﻮﺩ . ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﺪ ﻭ ﺍﻭ ﻫﯽ ﮔﻔﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ . ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﺴﺎﻃﺶ ﻧﺸﺴﺘﻢ . ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﭼﺸﻤﻢ ﺑﻪ ﺟﻌﺒﻪ ﯼ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﮐﻪ ﻻﺑﻪ ﻻﯼ ﭼﯿﺰ ﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻮﺩ . ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺗﻮﯼ ﺟﯿﺒﻢ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ . ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﮔﻔﺘﻢ : ﺑﮕﺬﺍﺭ ﯾﮑﺒﺎﺭ ﻫﻢ ﺷﺪﻩ ﮐﺴﯽ ﭼﯿﺰﯼ ﺍﺯ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﺑﺪﺯﺩﺩ . ﺑﮕﺬﺍﺭ ﯾﮑﺒﺎﺭ ﻫﻢ ﺍﻭ ﻓﺮﯾﺐ ﺑﺨﻮﺭﺩ . ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺁﻣﺪﻡ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻌﺒﻪ ﯼ ﮐﻮﭼﮏ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻡ . ﺗﻮﯼ ﺁﻥ ﺍﻣﺎ ﺟﺰ ﻏﺮﻭﺭ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﺒﻮﺩ !!! ﺟﻌﺒﻪ ﯼ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻢ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﻏﺮﻭﺭ ﺗﻮﯼ ﺍﺗﺎﻕ ﺭﯾﺨﺖ . ﻓﺮﯾﺐ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ . ﺩﺳﺘﻢ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﻗﻠﺒﻢ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ، ﻧﺒﻮﺩ . ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﺴﺎﻁ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﺟﺎ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻡ . ﺗﻤﺎﻡ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﺩﻭﯾﺪﻡ ، ﺗﻤﺎﻡ ﺭﺍﻩ ﻟﻌﻨﺘﺶ ﮐﺮﺩﻡ ، ﺗﻤﺎﻡ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺧﺪﺍ ﮐﺮﺩﻡ . ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﯾﻘﻪ ﯼ ﻧﺎﻣﺮﺩﺵ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮﻡ ، ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺩﺭﻭﻏﯽ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺗﻮﯼ ﺳﺮﺵ ﺑﮑﻮﺑﻢ ﻭ ﻗﻠﺒﻢ ﺭﺍ ﭘﺲ ﺑﮕﯿﺮﻡ . ﺑﻪ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺭﺳﯿﺪﻡ . ﺷﯿﻄﺎﻥ ﺍﻣﺎ ﻧﺒﻮﺩ . ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﻧﺸﺴﺘﻢ ﻭ ﻫﺎﯼ ﻫﺎﯼ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻡ ، ﺍﺯ ﺗﻪ ﺩﻝ . ﺍﺷﮏ ﻫﺎﯾﻢ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪ ، ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻡ ﺗﺎ ﺑﯽ ﺩﻟﯽ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﺒﺮﻡ ، ﮐﻪ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﺷﻨﯿﺪﻡ . ﺻﺪﺍﯼ ﻗﻠﺒﻢ ﺭﺍ … ﭘﺲ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎ ﺑﯽ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﺑﻪ ﺳﺠﺪﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ ﻭ ﺯﻣﯿﻦ ﺭﺍ ﺑﻮﺳﯿﺪﻡ .
۱.۱k
۰۵ آذر ۱۳۹۲
دیدگاه ها (۶)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.