رنار به عنوان بازیکن هرگز به آن چیزهایی که می خواست دست پ

رنار به عنوان بازیکن هرگز به آن چیزهایی که می خواست دست پیدا نکرد. او در ادامه زندگی کردن را در خارج از زمین فوتبال جست و جو کرد و در نهایت با یک کامیون زباله را انتخاب کرد. او هر روز سه صبح از خواب بیدارمی شد تا با پول حاصل از این کار فقط روز خود را شب کند. کار او حتی به نظافت ساختمان ها هم کشیده شد. از یک جا به بعد سرنوشتی به سراغ او آمد که هیچکس فکرش را نمی کرد.

البته با وجود تمام این مشکلات رنار هیچگاه فوتبال را به طور کامل رها نکرد. نام او همیشه با باشگاهی که در آن بازنشسته شد یعنی اسپورتینگ دراگوینگان گره خورده بود. بر خلاف داخل زمین، در خارج از آن تجربیات به او کمک کرد. او کار خود را به عنوان دستیار در تیم های سنگال، غنا، کامرون، عمان و توگو دنبال کرد.



تجربیات او در آفریقا بسیار شگفت انگیز بود تا جایی که انقلاب او با قهرمانی با زامبیا در سال 2012 همراه بود. رنار در کشور خود اصلا خاطره خوشی در فوتبال ندارد و با دو باشگاه سوشو و لیل شکست خورد. البته این هیچ ربطی به عملکرد او در آفریقا ندارد. او به قدری در این قاره حالش خوب بود که در سال 2019 گفت: "در آفریقا احساس آزادی می کنم."

او جغرافیای خود را تغییر داد اما همچنان دست به کارهای بزرگ می زند؛ جایی که امروز با تیم ملی عربستان شاید بزرگ ترین کار مرحله گروهی را در همین ابتدای کار انجام داد و موفق شد آرژانتین بزرگ را شکست دهد.