داری از این وقت ها که با خودت و دفترت و لیوان چایت آرومت

داری از این وقت ها که با خودت و دفترت و لیوان چایِت آرومترین موجود دنیا باشی.. با دو تا نفس عمیق موج طوفانی دریای دلت رو آروم کنی؟..
باز کنی بین باد موهات رو .. دستت زیر چونه ت باشه آروووم.. ورق برنی چنتا عکس تازه چاپ شده توی دستت رو.. داری؟
جانم... داری شب هایی که بشینی به شعر به حرف به نگاه.. میدونی دارم از چی حرف میزنم؟؟...... آخ که آدما بین همین چنتا نوشته خلاصه میشن اگر اهل باشی..
اهلِ دنیایی که خونه های چوبی داره برای زندگی و هر صبح با نوازش آفتاب در نزدیکترین فاصله از محبوب دستمال لیموییم رو ، تِل میکنم روی موهام..