واعظ اینسان دردلم غوغا مکن

واعظ اینسان دردلم غوغا مکن

درسرم شور و شری برپا مکن

گوش مجلس پرشد از اندرز تو

بانگ برمردم مزن بلوا مکن

من غلام ساقی سیمین تنم

صحبت ازفردوس واز توبا مکن

دل به ساغر بستم وکنج خراب

وعظ درگوشم مخوان،نجوا مکن

کوثر و حوری و رضوان مال تو

بامن این کالای خود سودا مکن

قطره ی بارگناهم رابه مکر

سیل بنیان کن و یا دریا مکن

خرقه ی سالوس درآتش فکن

بیهوده پیر و جوان رسوا مکن

شب به مجلس ،نزدِ میر و محتسب

شکوه از شوریده وشیدا مکن

کس ندیدستی زِ تو جود و کرم

دل به دنیابسته ای حاشامکن

زاهدا دریاب روز داوری

توبه ی امروزِ خود فردامکن

وعظ تو هرگز نگیرد دردلم

وعظ و اندرز و سخن بیجا مکن